De mede-eigendom

Het volstaat dat een onroerend goed verdeeld wordt in een aantal woningen die niet in het bezit zijn van één en dezelfde eigenaar, om te spreken over een mede-eigendom. Uiteraard moeten er ook gemeen­schappelijke delen zijn. Een onroerend goed met verschillende appartementen die allemaal eigendom zijn van dezelfde persoon, is geen mede-eigendom.

De wet van 2010 maakt het mogelijk om een vereni­ging van mede-eigenaars of een mede-eigendom te hebben voor elk gebouw in een woningcomplex met meerdere flatgebouwen. Elk gebouw wordt dan apart beheerd door een deelvereniging binnen de hoofdver­eniging. Een deelvereniging is ook mogelijk als één gebouw duidelijk opgesplitst kan worden in verschil­lende onderdelen, bijvoorbeeld een groot gebouw met drie ingangen die telkens toegang geven tot een groep van appartementen. Deelverenigingen zijn mogelijk vanaf het ogenblik dat er 20 woningen deel uitmaken van het complex en als voldaan is aan bepaalde voorwaarden. De deel- vereniging is bevoegd voor de gemeenschappelijke delen die behoren tot één bepaald deel van het gebouwcomplex. De hoofdvereniging blijft bevoegd voor de algemeen gemeenschappelijke delen van het complex en de zaken die tot het gemeenschappelijk beheer van de mede-eigendom behoren.

De privatieve delen zijn deze delen van het gebouw die eigendom zijn van één mede-eigenaar: de woningen zelf (appartementen, eengezinswoningen, flats, enz.), maar ook kantoren, garageboxen, werkplaatsen, een eigen tuin..,

De gemene delen worden gebruikt door alle mede-eigenaars of door minstens twee van de mede- eigenaars. Zodra er sprake is van gemeenschappelijke infrastructuur is de wet op mede-eigendom van toepassing.

Over het algemeen wordt die verdeling beslist op het ogenblik dat het gebouw voor een eerste keer wordt verdeeld: soms werd een gebouw gebouwd om te worden verkocht aan verschillende kopers, soms beslist een eigenaar om een bestaand gebouw op te delen in verschillende woningen die apart worden verkocht. In beide gevallen is het de bouwpromotor die beslist over het statuut van de delen van het gebouw. De beschrijving van de privatieve en de gemene delen wordt vastgelegd in de statuten van het gebouw.

Er is een collectieve verzekering van de mede- eigendom, waaraan elke mede-eigenaar mee betaalt. Maar daarnaast is het ook belangrijk om een eigen verzekering te hebben. Die eigen verzekering kan beperkt zijn tot de inboedel, maar het kan ook nuttig zijn om die verzekering uit te breiden tot het onroerend goed. In de jaren 2000, toen de prijzen sterk fluctu­eerden, waren vele eigenaars onderverzekerd omdat de collectieve verzekering van de mede-eigendom niet snel genoeg werd aangepast.